Alles wat je moet weten over de Wadi Mujib trail

De Wadi-Mujib trail is een canyoning tocht van circa 4 uur vlakbij de Dode Zee in Jordanië. Al wandelend zal het water langzaam onder je voeten stijgen en voordat je het weet klim je via verschillende touw constructies watervallen omhoog. Uiteindelijk arriveer je bij de laatste stop en word je beloond met zicht op een prachtige waterval. Als je deze eenmaal bereikt hebt ga je hetzelfde pad wat je net omhoog bent geklommen weer terug naar beneden. De Wadi-Mujib trail is zeker een hike die je niet wilt overslaan. Maar wat voor afstand leg je af? Wat voor kleren kan je het beste aan als je compleet nat wordt? En hoe zwaar is de trail eigenlijk? Terwijl ik je mijn ervaring deel geef ik antwoord op alle vragen.

Waar begint de trail?

De start van de trail begint bij het bijbehorende toeristen centrum die te vinden is vlakbij de Mujib brug. (aangegeven op Google maps). Je vind een parkeerplaats voor het centrum waar je je auto kwijt kan.

Let op: tijdens onze reis zagen we ook veel toeristen die met een taxi gekomen waren, dit is ook mogelijk, alleen om vervolgens na de trail de parkeerplaats weer te verlaten is lastiger omdat daar geen taxi chauffeurs wachten en we begrepen dat het internet bereik vrij slecht is daar. Wij hebben dan ook toeristen weer mee terug naar ons hotel genomen om ze te helpen.

Aanmelden bij het toeristen centrum Wadi Mujib is vandaag de dag een gesloten trail die je wel op eigen tempo kan wandelen, maar waar een maximaal aantal bezoekers tegelijkertijd in mogen. Het kan dus zijn dat je bij het centrum kort moet wachten voordat je aan de beurt bent en door mag lopen. Wij waren er in de tweede week van Oktober en merkten inderdaad dat we grote stukken al moesten zwemmen terwijl dit ook niet altijd zo is.

Wanneer is de trail open? Uit veiligheid is de Wadi Mujib trail gesloten van 31 oktober t/m 1 april. Let hier dan ook goed op voordat je je reis naar Jordanië boekt en je graag deze trail wil hiken. De trail gaat namelijk dicht omdat de stroming tegen die tijd te hard is en het gevaarlijk is om daar doorheen te gaan.

Start de trail vroeg

Zoals hierboven aangegeven mogen er maar een maximum aantal bezoekers tegelijk naar binnen. Als je om 2 uur 's middags arriveert (zoals wij deden bij de eerste poging), zal je zien dat het chaotisch druk kan zijn en je lang in het bezoekerscentrum kan gaan zitten wachten met de kans dat je niet eens aan de beurt komt die dag. Wij besloten, na het zien van de chaos, eerst door te rijden naar onze overnachtingsplek bij de Dode Zee en het de volgende dag opnieuw te proberen, maar dan vroeger op de dag. Een groot voordeel als je vroeg gaat is wel dat de temperaturen, ondanks dat je voornamelijk in de schaduw de trail loopt, aangenamer zijn. En het licht valt veel mooier op de rotsen (voor de fotografen onder ons haha). Wij hoefden in de ochtend niet lang te wachten en waren na zo'n 15 minuten al aan de beurt.

Wat neem ik mee? Een vraag waar wij ook naar opzoek waren. Wat neem ik mee? Kan mijn mobiel in mijn zak blijven? Hoe zit het met mijn camera? Delen ze daar dry-bags uit? Of moet ik er zelf één meenemen? Krijg ik waterschoentjes? Of moet ik zelf schoenen aan doen? Zoveel vragen haha. Ik geef je de verlossende antwoorden! Delen ze dry-bags uit? Dit was voor mij de belangrijkste vraag voordat ik de trail startte. Het antwoord is JA. Ze hebben genoeg dry-bags liggen en denken met je mee. Gezien mijn camera en ik op reis zowat aan elkaar vastgeplakt zitten kon ik het dan ook bij deze trail niet over mijn hart verdragen om hem thuis te laten. In de dry-bag was genoeg plek voor mijn camera, onze mobieltjes en sleutels. Daarnaast is er ook genoeg ruimte in de tas voor als je wat eten en drinken meeneemt. Echter hadden wij geen water bij ons. Het idee dat er een fles water en een camera zo dicht bij elkaar in de tas zouden zitten vond ik maar niks. Delen ze waterschoenen uit? Deze delen ze wel uit, maar hebben ze niet genoeg van, dus op = op. Toen wij eenmaal aan de beurt waren, waren alle schoenen helaas vergeven. Wij hebben de trail uiteindelijk op onze wandelschoenen gedaan, dit was te doen, maar als je kans hebt om lichte sneakers mee te nemen raad ik dit aan te doen.

Daarnaast krijg je voor de start van de trail ook een reddingsvest om. Eerder mag je niet starten. Tijdens de tocht staan verschillende gidsen op posten om de wandelaars in de gaten te houden. Hoe zwaar is de trail?

Gezien wij ook helemaal niet ervaren waren in canyoning vroegen wij ons ook af hoe zwaar de trail zou zijn. Online kon ik wel wat voorbeeld video's vinden, maar bij de grootste gedeeltes zat de camera natuurlijk in de dry-bag. Ook kon ik in andere blogs niet exact vinden waar ik naar zocht. Is de tocht te doen voor iemand die dit nog nooit eerder heeft gedaan? Voor iemand die het toch relatief eng vind om te klimmen en klauteren terwijl je de druk van een waterval voelt? Uit ervaring kan ik spreken dat dit voor iedereen, dus ook beginners, een prima trail is om te wandelen. Het lijkt spannender dan dat het is. Hieronder vertel ik hoe het ons af ging.

Wat trek ik aan? Ga ik in mijn badpak lopen? Of trek ik een lange legging aan? Korte broek? Je wordt hoe dan ook nat dat is één ding wat zeker is. Gezien Jordanië niet een land is waar ze het op prijs stellen dat je in je bikini of badpak loopt in openbare gebieden leek mij dit geen optie. Maar schurende natte benen ook niet.. Uiteindelijk heb ik zelf mijn badpak aangetrokken, om toch mijn BH's en ondergoed te sparen, maar trok ik een korte (sport)wandelbroek aan met een t-shirt er boven. Ik was uiteindelijk blij met mijn keuze. De tocht ging dan ook prima zo. Voor iedereen die net als ik een bril draagt raad ik wel aan om OF je lenzen in te doen als je die hebt, OF er voor te zorgen dat je de bril vastknoopt aan je hoofd. Ik had hier uiteindelijk ook geen rekening mee gehouden en hield mijn bril waar kon en waar nodig was vast. Uiteindelijk ging dit goed, echter was er iemand anders tijdens de hike die helaas z'n bril verloren was...

Onze ervaringen over de trail Ik ben er uiteindelijk voor gegaan en dacht (letterlijk) fuck it! Ik ga gewoon en ik zie wel hoe ver ik kom, anders keer ik gewoon om. Dus volle moed gingen we samen de kloof in lopen en startte onze tocht. Gezien we vanaf het begin wisten dat we nat zouden worden stampte ik dan ook met mijn voeten in het water. Het maakte me als een klein kind zo blij! Al snel voel je de stroming van het water harder worden en voor je het weet sta je al tot aan je knieën in het water. Sommige stukken waren lichtelijk lastig puur omdat je je even door de stroming van het water moest manoeuvreren.

De tocht doe je samen Tijdens de tocht kwamen wij in contact met een Frans echtpaar, die net als wij vaker stilstonden om de omgeving goed te kunnen bekijken. Je kan de trail dan ook geheel op eigen tempo en manier bewandelen. Op de momenten dat het eenmaal kon pakte ik voorzichtig de camera uit de dry dag en maakte de gewenste foto's. De tocht doe je gezamenlijk. Het is nou eenmaal populair en de kans dat je in de rij voor een waterval staat is groot. Persoonlijk vond ik dit niet erg, ik kwam tijdens de tocht daardoor met verschillende mensen in contact.

Watervallen klimmen Voordat we het wisten waren we aan het zwemmen, stiekem een beetje spannend met die dure camera in de dry-dag, maar als je hem op de juiste manier dicht gedaan hebt komt er geen water binnen. In het begin hielden we de drybag nog boven ons hoofd, maar na enige tijd vertrouwen er in te hebben gekregen lieten we hem gewoon op het water dobberen. Sommige watervallen waren lastiger dan de anderen. Ik merkte hier en daar dat het voor mijn lengte wat ongunstig was (1,62 meter) en dat je grote stappen moest zetten. Toch blijft het prima te doen en voelde het enorm avontuurlijk! Als je dan ook de laatste waterval bereikt hebt voel je je een echte Indiana Jones (haha). Tip van flip: loop naar de laatste waterval toe als je er bent, je kan er namelijk achter komen.

Dobberend naar huis Toen we de laatste waterval hadden bereikt was het tijd om om te keren. Gezien de stroming konden we dit als we wilden al dobberend doen. We kwamen weer langs dezelfde watervallen. Sommigen klommen we weer af, maar ook bij sommigen was er een natuurlijke glijbaan ontstaan. Stiekem vond ik dit wel spannend met die camera en drybag, maar wonder bij wonder ging alles uiteindelijk goed. (hierbij hield ik dus ook heeeeeel goed mijn bril vast). Met een voldaan gevoel stapten we weer terug in de auto, nemen we twee reisgenoten met ons mee die geen taxi konden vinden en reden we terug naar het hotel aan de Dode Zee. Wij hadden geen droge kleren bij ons. Vanaf ons hotel was het 15 minuten rijden en we besloten de stoelen te bekleden met handdoeken en bij het hotel te douchen en droge kleren aan te trekken. Dit kan je natuurlijk zelf bepalen, kleedruimtes vonden we daar echter niet

Één hele goede tip die je ABSOLUUT niet moet vergeten: ga NIET de dode zee in nadat je de trail hebt gelopen. Ik heb prikkende schrammetjes gevoelt zonder dat ik wist dat ik ze daar had, geen pretje haha.